Geef kampeerautobezitters de ruimte waar zij wettelijk recht op hebben.

Geef camperbezitters de ruimte waar zij wettelijk recht op hebben

Steeds meer gemeenten nemen in hun Algemene Plaatselijke Verordening (APV) bepalingen op die het parkeren en/of overnachten in campers geheel verbieden. Dergelijke verboden moeten echter voldoen aan wettelijke eisen, zoals het beginsel van proportionaliteit en subsidiariteit. Een verbod mag bijvoorbeeld niet onevenredig zijn in verhouding tot het beoogde doel. Gemeenteraden dienen daarbij ook de belangen van camperbezitters serieus mee te wegen.

Parkeerexces is niet zomaar van toepassing

Voor het opleggen van parkeerbeperkingen — bijvoorbeeld het verbod om langer dan enkele dagen geparkeerd te staan — gebruiken gemeenten vaak het begrip parkeerexces. Dat houdt in dat sprake moet zijn van een situatie die het aanvaardbare overstijgt. In de praktijk zijn er in vrijwel alle gemeenten voldoende locaties waar campers geparkeerd kunnen staan zonder dat sprake is van een parkeerexces. Het automatisch aanmerken van langer parkeren als exces is dan ook juridisch discutabel.

Gemeenten mogen camperplaatsen aanwijzen

Soms horen we dat gemeenten zouden moeten verbieden dat er in campers wordt overnacht, of dat zij geen officiële camperplaatsen mogen aanleggen. Dat is onjuist. In Kamerstuk 29829 staat onder meer:

“Het vervallen van het verbod van artikel 15 tot het kamperen buiten kampeerterreinen, het zogeheten vrij kamperen, heeft tot gevolg dat het vrij kamperen zonder nadere voorziening door gemeenten in beginsel toelaatbaar is.”

Dit onderstreept dat gemeenten juist wél bevoegd zijn om camperplaatsen aan te wijzen. Zou dat niet zo zijn, dan zou de regering de Eerste en Tweede Kamer destijds onjuist hebben geïnformeerd.

In strijd met hogere wetgeving

Sommige gemeentelijke verboden botsen bovendien met hogere regelgeving. Denk aan het Reglement verkeersregels en verkeerstekens (RVV), dat bepalingen bevat over parkeren. Daarnaast zijn er belangrijke internationale normen die camperbezitters beschermen:

• Artikel 2 van Protocol nr. 4 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens (EVRM);

• Artikel 12 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (IVBPR).

Artikel 2 van Protocol 4 EVRM bepaalt dat iedereen die zich legaal op het grondgebied van een verdragsstaat bevindt, vrijelijk zijn verblijfplaats moet kunnen kiezen. Beperkingen daarop zijn alleen toegestaan als ze bij wet zijn voorzien én in een democratische samenleving noodzakelijk zijn in verband met veiligheid, openbare orde of volksgezondheid. De vrije keuze van verblijfplaats is dus een fundamenteel recht.

Een uitvoerige toelichting vindt u op deze pagina.

Ook hebben wij vragen gesteld aan de Vereniging Nederlandse gemeenten over de APV artikelen, zie Camperpunt.